Jazda bez biletu - cd



Kancelaria_Poznań_fotoZałączamy wyciąg z orzeczenia Sądu Okręgowego w Poznaniu, który nie przychylił się do linii obrony pasażera w zakresie jazdy bez biletu :

 


W dniu 10 lutego 2010r. pozwany A. C. korzystał w P. z komunikacji miejskiej, poruszał się tramwajem linii 13 nie uiszczając opłaty za przejazd - nie posiadał biletu. O godzinie 12:15 przy przystanku na ulicy (...) nie okazał kontrolerowi Zarządu (...) ( (...)) biletu uprawniającego do korzystania z przejazdu. Kontroler (...) wystawił dokument opłaty dodatkowej nr (...), którym wymierzył pozwanemu tą opłatę w kwocie 200zł za brak biletu.

W dniu 23 lutego 2010r. pozwany A. C. korzystał w P. z komunikacji miejskiej, poruszał się tramwajem linii 4 nie uiszczając opłaty za przejazd - nie posiadał biletu. O godzinie 10:17 przy przystanku na ulicy (...) nie okazał kontrolerowi (...) biletu uprawniającego do korzystania z przejazdu. Kontroler (...) wystawił dokument opłaty dodatkowej nr (...), którym wymierzył pozwanemu tą opłatę w kwocie 200zł za brak biletu.

W dniu 25 lutego 2010r. pozwany A. C. korzystał w P. z komunikacji miejskiej, poruszał się tramwajem linii 2 nie uiszczając opłaty za przejazd - nie posiadał biletu. O godzinie 17:27 przy przystanku na ulicy (...) nie okazał kontrolerowi (...) biletu uprawniającego do korzystania z przejazdu. Kontroler (...) wystawił dokument opłaty dodatkowej nr (...), którym wymierzył pozwanemu tą opłatę w kwocie 200zł za brak biletu.

Pozwany nie uiścił na rzecz powoda żadnej z kwot wskazanych w dokumentach opłat dodatkowych.

Pismem z dnia 3 kwietnia 2012r. powód z tytułu powyższego zdarzenia wezwał pozwanego do zapłaty łącznej kwoty 771,84zł wskazując, że termin zapłaty opłaty dodatkowej z dnia 10 lutego 2010r. upływał w dniu 24 lutego 2010r., termin zapłaty opłaty dodatkowej z dnia 23 lutego 2010r. upływał w dniu 9 marca 2010r., zaś termin zapłaty opłaty dodatkowej z dnia 25 lutego 2010r. upływał w dniu 11 marca 2010r. i wyznaczył pozwanemu nowy termin zapłaty wskazanych kwot do dnia 20 kwietnia 2012r.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie dokumentów, których treść ani autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego, Sąd Rejonowy dokonał następujących rozważań prawnych:

Sąd Rejonowy wskazał na wstępie, że powód posiada legitymację czynną do dochodzenia należności za przewóz osób i opłatę dodatkową za jazdę bez biletu środkami komunikacji miejskiej w drodze sądowej.
...

W uzasadnieniu apelacji pozwany wskazał, że nie może uiścić opłaty ponieważ jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku.


Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Uznać należy, że Sąd Rejonowy, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, dokonał prawidłowego ustalenia stanu faktycznego, który Sąd Okręgowy w pełni podziela i na podstawie art. 382 kpc przyjmuje jako podstawę swojego rozstrzygnięcia. Ustalony przez ten Sąd stan faktyczny sprawy nie był kwestionowany w apelacji, a i Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do jego kwestionowania. W tym samym zakresie podzielić należy również poczynione przez Sąd I instancji rozważania prawne, które okazały się prawidłowe i wyczerpujące.

Niniejsza sprawa rozpoznawana była w postępowaniu uproszczonym, a zgodnie z treścią przepisu art. 505 13 § 2 kpc, w takiej sytuacji jeżeli sąd II instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa. Wskazać w tym miejscu należy, że Sąd I instancji słusznie uznał, że pomiędzy stronami zawarta została umowa przewozu (art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe), a na podstawie art. 33a ust. 1 i 3 powód był uprawniony do przeprowadzenia kontroli biletów (dokumentów przewozu) i pobrania od pozwanego opłat dodatkowych, których wysokość została ustalona uchwałą nr (...) Rady Miasta P. z dnia 19 czerwca 2007r. w sprawie sposobu ustalania w transporcie zbiorowym wysokości opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób, zabranych ze sobą do przewozu rzeczy i zwierząt oraz wysokości opłaty manipulacyjnej (Dz. Urz. Woj. (...) Nr 112 poz. 2629) w brzmieniu nadanym uchwałą Rady Miasta P. (...) z dnia 10 czerwca 2008r. i wynosiła 200zł. Podkreślić należy, że powyższe nie było kwestionowane przez pozwanego ani w toku postępowania przed Sądem I instancji, ani w apelacji. Wskazać należy, że pozwany ograniczył się wyłącznie do podnoszenia okoliczności wskazujących na jego złą sytuację majątkową, które to okoliczności nie mogły doprowadzić do oddalenia powództwa. Jak trafnie wskazał bowiem Sąd I instancji, zła sytuacja danej osoby (pasażera) nie upoważnia jej do darmowych przejazdów komunikacją publiczną. Okoliczność, że pozwany jest bezrobotnym bez prawa do zasiłku, pozostaje bez znaczenia dla oceny prawidłowości zaskarżonego orzeczenia. Stwierdzić tym samym należy, że apelacja pozwanego, która w zasadzie nie zawiera żadnych zarzutów pod adresem skarżonego rozstrzygnięcia, jest nieuzasadniona i jako taka winna zostać oddalona.

Na marginesie wskazać można, że jak chociażby wynika z treści odpowiedzi powoda na apelację, pozwany skoro twierdził, że jego sytuacja życiowa i majątkowa uniemożliwiają mu uiszczenie nałożonych na niego opłat dodatkowych, mógł podjąć odpowiednie kroki, które umożliwiłyby mu np. spłatę zadłużenia w ratach, czego ten jednak nie uczynił (na co trafnie zwrócił uwagę powód w piśmie z dnia 25 czerwca 2013r.). Trudno także nie zauważyć, że pozwany posiada wyuczony zawód (murarz) i że z materiałów sprawy nie wynika, by był on niezdolny do pracy. W takiej sytuacji brak jest podstaw zarówno do zastosowania art.5 kc, jak i 320 kpc oraz art.102 kpc.

 

Google+